PeerLearning@Rethymno
Ο πρώτος πυρήνας της ομάδας PeerLearning@Rethymno δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2013, από μια ομάδα μαχόμενων εκπαιδευτικών διαφόρων ειδικοτήτων του, τότε, Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο και την Σύμβουλο Φιλολόγων του Νομού Ρεθύμνου και μέλος του Επιστημονικού Εποπτικού Συμβουλίου (ΕΠΕΣ) του σχολείου.
Στα πλαίσια της Ολιστικής προσέγγισης της εισαγωγής ΤΠΕ στην εκπαίδευση, τα μέλη της ομάδας, μοιράστηκαν την εμπειρία τους από εργαλεία νέων τεχνολογιών που χρησιμοποιούσαν ήδη στην τάξη τους, πρόσφορα για βραχυχρόνια εκπαίδευση και με άμεση πρακτική διδακτική εφαρμογή, προσδίδοντας στη δραστηριότητά τους αυτή και χαρακτήρα “διάχυσης καλών πρακτικών και καινοτομίας”.
Ο χαρακτήρας αυτός αποφασίστηκε από κοινού ότι θα πρέπει να συμβαδίζει με καινοτόμες και συμμετοχικές πρακτικές επεξεργασίας και μοιράσματος της σχετικής γνώσης. Οπότε, οι θεματικές και η μεθοδολογία των επιμορφωτικών συναντήσεων που προέκυψαν επαναπροσδιορίζονταν με τη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων, σε ομότιμη βάση, μετά από διαμορφωτική αξιολόγηση, και με την επίκληση σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων και τεχνολογιών, ενώ συχνά εφαρμόζεται εναλλαγή ρόλων μεταξύ "επιμορφωτών / εισηγητών" και "επιμορφούμενων".
Ο όρος "ομότιμη μάθηση" (peer-to-peer learning) καθ' εαυτός υπονοεί μια διμερή μαθησιακή δραστηριότητα που συνοψίζεται από τη φράση: “μαθαίνοντας από και μαζί με κάποιον άλλο”.
Η δραστηριότητα αυτή θα πρέπει να είναι αμοιβαίως ευεργετική και να περιλαμβάνει το μοίρασμα της γνώσης, των ιδεών και των εμπειριών μεταξύ των συμμετεχόντων. Περιγράφεται, δε, ως ένας τρόπος να περάσει κάποιος από την ανεξάρτητη στην αλληλο-εξαρτημένη ή αμοιβαία μάθηση. Γίνεται σαφές ότι δεν υπάρχουν διακριτοί ρόλοι μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου, εφόσον, με συμμετοχικό τρόπο και σε κλίμα αλληλοσεβασμού που θεμελιώνεται στον κοινό κόπο, οι ρόλοι εναλλάσσονται κατά περίπτωση για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος.
Ό,τι καταφέρνεται να αποδοθεί ως τελικό αποτέλεσμα της δράσης της ομάδας επιδιώκεται να είναι τουλάχιστον το άθροισμα των σχεδιασμών πριν και των αποκαλύψεων και ανακαλύψεων κατά τη διάρκεια της δράσης αυτής, με όσο γίνεται περισσότερους "δράστες"!
Έτσι, θέλοντας να είναι συνεπής στους όρους που επικαλείται - εκπαίδευση, ομότιμο, συμμετοχικότητα, αμοιβαιότητα - η ομάδα αξιολογεί και αξιολογείται στη βάση
Ο χαρακτήρας αυτός αποφασίστηκε από κοινού ότι θα πρέπει να συμβαδίζει με καινοτόμες και συμμετοχικές πρακτικές επεξεργασίας και μοιράσματος της σχετικής γνώσης. Οπότε, οι θεματικές και η μεθοδολογία των επιμορφωτικών συναντήσεων που προέκυψαν επαναπροσδιορίζονταν με τη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων, σε ομότιμη βάση, μετά από διαμορφωτική αξιολόγηση, και με την επίκληση σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων και τεχνολογιών, ενώ συχνά εφαρμόζεται εναλλαγή ρόλων μεταξύ "επιμορφωτών / εισηγητών" και "επιμορφούμενων".
Ο όρος "ομότιμη μάθηση" (peer-to-peer learning) καθ' εαυτός υπονοεί μια διμερή μαθησιακή δραστηριότητα που συνοψίζεται από τη φράση: “μαθαίνοντας από και μαζί με κάποιον άλλο”.
Η δραστηριότητα αυτή θα πρέπει να είναι αμοιβαίως ευεργετική και να περιλαμβάνει το μοίρασμα της γνώσης, των ιδεών και των εμπειριών μεταξύ των συμμετεχόντων. Περιγράφεται, δε, ως ένας τρόπος να περάσει κάποιος από την ανεξάρτητη στην αλληλο-εξαρτημένη ή αμοιβαία μάθηση. Γίνεται σαφές ότι δεν υπάρχουν διακριτοί ρόλοι μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου, εφόσον, με συμμετοχικό τρόπο και σε κλίμα αλληλοσεβασμού που θεμελιώνεται στον κοινό κόπο, οι ρόλοι εναλλάσσονται κατά περίπτωση για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος.
Ό,τι καταφέρνεται να αποδοθεί ως τελικό αποτέλεσμα της δράσης της ομάδας επιδιώκεται να είναι τουλάχιστον το άθροισμα των σχεδιασμών πριν και των αποκαλύψεων και ανακαλύψεων κατά τη διάρκεια της δράσης αυτής, με όσο γίνεται περισσότερους "δράστες"!
Έτσι, θέλοντας να είναι συνεπής στους όρους που επικαλείται - εκπαίδευση, ομότιμο, συμμετοχικότητα, αμοιβαιότητα - η ομάδα αξιολογεί και αξιολογείται στη βάση
- της παραγόμενης ποιότητας στη θεωρητική γνώση και τις εφαρμογές,
- της άμεσης εφαρμοσιμότητας και βελτίωσης των πρακτικών της εκπαιδευτικής καθημερινότητας,
- της υιοθέτησης της μεθοδολογίας διάχυσης, και
- τελευταίο αλλά σημαντικό, της συνεχούς διεύρυνσής της!